προχωρώντας προχωρώντας θα περάσω τη ζωή μου. ...Pablo Neruda...

Βλέπεις αυτά τα χέρια; Έχουν μετρήσει
τη γη, έχουν ξεχωρίσει
τα ορυκτά από τα δημητριακά,
έχουν κάνει ειρήνη και πόλεμο,
έχουν καταρρίψει τις αποστάσεις
όλων των θαλασσών και ποταμών,
κι όμως
όταν σε διατρέχουν
εσένα, μικρή
σπειρί από στάρι, κορυδαλλέ,
δεν φτάνουν να σε περικλείσουν,
κουράζονται πλησιάζοντας
τα δίδυμα περιστέρια
που αναπαύονται ή πετάν στο στήθος σου,
διατρέχουν τις αποστάσεις των ποδιών σου,
τυλίγονται στο φως της μέσης σου.
Για μένα είσαι θησαυρός πιο φορτωμένος από απεραντότητα
πιο κι απ΄τη θάλασσα κι απ' τα τσαμπιά της.
Κι είσαι λευκή και γαλανή κι εκτεταμένη σαν
την γη στον τρύγο.
Σ' αυτή την περιοχή,
από τα πόδια ως το μέτωπό σου,
προχωρώντας, προχωρώντας προχωρώντας
θα περάσω τη ζωή μου.

...Pablo Neruda...

Η ζωή είναι πάρα πολύ όμορφη για να είναι ασήμαντη!

Η ζωή είναι πάρα πολύ όμορφη για να είναι ασήμαντη!

Συγχώρεσα λάθη ασυγχώρητα, 
προσπάθησα να αντικαταστήσω πρόσωπα αναντικατάστατα 
και να ξεχάσω ανθρώπους που δεν ξεχνιόντουσαν. 
Ενήργησα παρορμητικά, απογοητεύτηκα από άτομα που δεν περίμενα, 
αλλά και εγώ απογοήτευσα άλλους.

Αγκάλιασα ανθρώπους για να τους προστατέψω, έκανα φίλους για την αιωνιότητα. 
Γέλασα όταν δεν έπρεπε, αγάπησα και αγαπήθηκα, αλλά και απορρίφτηκα. 
Αγαπήθηκα και δεν ανταπέδωσα την αγάπη.

Φώναξα και πήδηξα από πολλές χαρές. 
Έζησα με την αγάπη και έδωσα υποσχέσεις αγάπης, 
αλλά πληγώθηκε η καρδιά μου πολλές φορές!

Έκλαψα ακούγοντας μουσική ή κοιτάζοντας φωτογραφίες. 
Τηλεφώνησα για να ακούσω μια φωνή. 
Ένα χαμόγελο με έκανε να ερωτευτώ και πάλι.

Πίστεψα πως θα πέθαινα από νοσταλγία και…
φοβήθηκα μην χάσω πάλι κάποιο πρόσωπο πολύ ειδικό…αλλά επέζησα!

Και ζω ακόμη! Και η ζωή δεν με κουράζει…
και εσένα δεν πρέπει να σε κουράζει η ζωή. Ζήσε!

Είναι πραγματικά όμορφο και καλό να μάχεσαι με σθένος, 
να αγκαλιάζεις την ζωή και να ζεις με πάθος, 
να χάνεις με αξιοπρέπεια και να νικάς τολμώντας, 
γιατί ο κόσμος ανήκει σε όποιον τολμά.Και ζω ακόμη! Και η ζωή δεν με κουράζει…

και εσένα δεν πρέπει να σε κουράζει η ζωή. Ζήσε!

Είναι πραγματικά όμορφο και καλό να μάχεσαι με σθένος, 
να αγκαλιάζεις την ζωή και να ζεις με πάθος, 
να χάνεις με αξιοπρέπεια και να νικάς τολμώντας, 
γιατί ο κόσμος ανήκει σε όποιον τολμά.

Η ζωή είναι πάρα πολύ όμορφη για να είναι ασήμαντη!

Charlie Chaplin

Γενάρης 1854..Γκουστάβ Φλομπέρ προς την Λουιζ Κολέτ

Γενάρης 1854

Δεν θα με κουράσουν ποτέ οι συναντήσεις μας. Μπορεί ο άνθρωπος να χορτάσει το νερό; Μπορεί το χορτάρι να βαρεθεί τον ήλιο; Μπορεί η κορφή του ψηλού βουνού να θελήσει να τινάξει από πάνω της το παγωμένο χιόνι; Εσύ αγάπη μου, είσαι απ’ τις ανάγκες η πιο ζωτική. Δεν έχεις τίποτα απ’ τις άλλες όλες μαζί να ζηλέψεις.

Θα πέσω οριζόντια με τα χέρια παραδομένα, ανήμπορα, θα ανοίξω το στόμα διάπλατα, θα κρατήσω τα βλέφαρα ορθάνοιχτα, θα εκθέσω την καρδιά μου άφοβα, να μου δοθείς με όποιο τρόπο σταθεί δυνατό. Σαν ήλιος, σα φως, σαν αέρας, σα νερό, σα ζωή, σα θάνατος, σαν αγάπη. Είμαι αχόρταγος άνθρωπος και θα σε πείσω γι’ αυτό. Είμαι πειναλέος άνθρωπος και πείσε με γι’ αυτό. Λουίζ, σε χρειάζομαι. Επισκέψου με «πανταχόθεν…».

Γκουστάβ Φλομπέρ προς την Λουιζ Κολέτ

Μεγάλωσα πια..Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου...

Μεγάλωσα πια
Και αν έμαθα κάτι είναι να μην κάνω 
τα ίδια λάθη αλλά νέα
Να μην πενθώ στιγμές και χρόνια
Να αφήνω το παρελθόν στη θέση του
Το μέλλον να μην το κοιτώ, σαν να μη μ’ αφορά
Να επικεντρώνομαι στο παρόν
Να δημιουργώ το τώρα και να το φτιάχνω
από όπου κι αν προέρχονται τα συστατικά του
Να μηδενίζω το κοντέρ
Κάθε φορά και μια νέα αρχή
Να μη χαλαλίζω δάκρυα εκεί που δεν αξίζουν
Μεγάλωσα πια
Ανάλωσα τόσο χρόνο σε ανούσια πράγματα,
χαζές σκέψεις, κενούς ανθρώπους που φτάνουν
για μια ζωή
Μεγάλωσα πια
Δε φοβάμαι να πάρω ρίσκα
ούτε να επωμιστώ τις συνέπειες
Πολύτιμος ο χρόνος και η προσοχή μου
Ξέρω που να τον «ξοδεύω»
Μπορεί να μου πήρε χρόνια αλλά
Έμαθα, άλλαξα.
Κουράστηκα να αναλώνομαι
Έμαθα ότι δε χορταίνει έτσι το «μέσα»
Χάνεται. Σκορπίζεται. Πεινά.
Μεγάλωσα πια
Έπεσα και χτύπησα
Έμαθα τίποτα να μη με εκπλήσσει
Και για τίποτα να μη μετανιώνω
Μεγάλωσα πια
Αλλά όχι τόσο για να μην έχω χρόνο
για νέα λάθη, χώρο για μια αγάπη
Άλλωστε αυτό σημαίνει ζω
Κρατώ ότι μου κάνει καλό
Και έπειτα διαγράφω και προχωρώ
Μεγάλωσα πια..
Και έμαθα ότι η καρδιά δε γερνά
Διψά
Πονά αλλά συγχωρεί
Θυμάται αλλά και ξεχνά..
Μεγάλωσα πια...

...Κρυσταλλένια Γαβριηλίδου...

Να σου πω...Κική Δημουλά.

Να σου πω, καλά κάνεις και δεν κρατάς αναμνηστικά. Κατάλοιπο πιο σαρκοβόρο δεν υπάρχει. 

...Κική Δημουλά.

Γιώργος Σεφέρης προς Μαρώ

Ό,τι θέλεις, όπως θέλεις κι όσο θέλεις. Αλλά θα σε εκδικηθώ όταν γυρίσω (μαζεύω τις εκδικήσεις μου). Για την ώρα ανεξικακία! Τι με ρωτάς τι σκοπούς έχω; Σ’ αγαπώ (μου επιτρέπεις;) και τίποτα δε μπορεί να σταματήσει αυτή την αγάπη εκτός από σένα, και πάλι είναι ζήτημα...

Γιώργος Σεφέρης προς Μαρώ

Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά ...

Αν είσαι σε θέση να δεις την ομορφιά , αυτό συμβαίνει μόνο και μόνο επειδή φέρεις την ομορφιά μέσα σου . Ο κόσμος είναι ένας καθρέφτης στον οποίο ο καθένας βλέπει το είδωλό του .... 

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι. Τους συγχωρώ Τάσος Λειβαδίτης...

Το βράδυ έχω βρει έναν ωραίο τρόπο να κοιμάμαι.
Τους συγχωρώ έναν έναν όλους.
Άλλοτε πάλι θέλω να σώσω την ανθρωπότητα,
αλλά εκείνη αρνείται....

Όμως απόψε, βιάζομαι απόψε,
να παραμερίσω όλη τη λησμονιά
και στη θέση της ν’ ακουμπήσω,
μια μικρή ανεμώνη....

...Τάσος Λειβαδίτης...