Μη ομιλείτε περί ενοχής, μη ομιλείτε περί ευθύνης.
Όταν
περνάμε μουσικήν και σημαίας΄
όταν ριγούν και τρέμουν αι αισθήσεις, άφρων και ασεβής
είναι όστις μένει μακράν, όστις δεν ορμά εις την καλήν
εκστρατείαν, την βαίνουσαν επί την κατάκτησιν των
απολαύσεων και των παθών.
Όλοι οι νόμοι της ηθικής- κακώς νοημένοι, κακώς εφαρμοζόμενοι-
είναι μηδέν και δεν ημπορούν να σταθούν ουδέ στιγμήν,
όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας.
Μή αφήσης καμίαν σκιεράν αρετήν να σε βαστάξη.
Μη
πιστεύης οτι καμία υποχρέωσις σε δένει. Το χρέος σου είναι
να ενδίδης, να ενδίδης πάντοτε εις τας Επιθυμίας, που είναι
τα τελειότατα πλάσματα των τελείων θεών.
Το χρέος σου
είναι να καταταχθής πιστός στρατιώτης, με απλότητα καρδιάς,
όταν περνά το Σύνταγμα της Ηδονής με μουσικήν και σημαίας.
Μη κλείεσαι εν τω οίκω σου και πλανάσαι με θεωρίας
δικαιοσύνης, με τας περί αμοιβής προλύψεις της κακώς
καμωμένης κοινωνίας.
Μη λέγης, Τόσον αξίζει ο κόπος μου και
τόσον οφείλω να απολαύσω. Όπως η ζωή είναι κληρονομία
και δεν έκαμες τίποτε δια να την κερδίσης ως αμοιβήν, ούτω
κληρονομία πρέπει να είναι και η Ηδονή. Μη κλείεσαι εν
τω οίκω σου΄ αλλά κράτει τα παράθυρα ανοιχτά, ολοάνοιχτα,
δια να ακούσης τους πρώτους ήχους της διαβάσεως των
στρατιωτών, όταν φθάνη το Σύνταγμα της Ηδονής
με μουσικήν και σημαίας.
Μή απατηθής απο τους βλασφήμους όσοι σε λέγουν οτι
η υπηρεσία είναι επικύνδυνος και επίμονος. Η υπηρεσία της
ηδπνής είναι χαρά διαρκής.
Σε εξαντλεί, αλλά σε εξαντλεί
με θεσπεσίας μέθας. Και επί τέλους όταν πέσης εις τον δρόμον,
και τότε είναι η τύχη σου ζηλευτή.
Όταν περάση η
κηδεία σου, αι Μορφαί τας οποίας έπλασαν αι επιθυμίαι σου
θα ρίξουν λείρια και ρόδα λευκά επί του φερέτρου σου, θα
σε σηκώσουν εις τους ώμους των έφηβοι Θεοί του Ολύμπου,
και θα σε θάψουν είς το Κοιμητήριον του Ιδεώδους
όπου ασπρίζουν τα μαυσωλεία της ποιήσεως.
Κ.Καβαφης [1894-1897;].
