Για χρόνια ήμουν ένας νευρικός τύπος.
Ήμουν αγχωμένος,
θλιμμένος και εγωιστής.
Και όλοι μου έλεγαν συνεχώς να αλλάξω.
Και όλοι συνεχώς μου έλεγαν πόσο νευρικός ήμουν.
Και εγώ αγανακτούσα μαζί τους,
και ήμουν σύμφωνος μαζί τους
και ήθελα να αλλάξω,
αλλά δεν μπορούσα,
όσο και εάν προσπαθούσα.
Αυτό που με στεναχωρούσε περισσότερο ήταν πως ο καλύτερος μου φίλος μου έλεγε συνεχώς πόσο νευρικός ήμουν.
Και εκείνος επέμενε να αλλάξω.
Και συμφωνούσα και εγώ μαζί του
και δεν μπορούσα να τα βάλλω μαζί του.
Και αισθανόμουν τόσο ανήμπορος και παγιδευμένος.
Αλλά κάποια μέρα μου είπε:
"Μην αλλάξεις. Μείνε όπως είσαι.
Δεν πειράζει εάν αλλάξεις ή όχι...εγώ σε αγαπώ όπως είσαι;
δεν μπορώ να μην σε αγαπώ"...
Εκείνα τα λόγια αντήχησαν σαν μια υπέροχη μουσική:
"Μην αλλάξεις.
Μην αλλάξεις.
Μην αλλάξεις...Σε αγαπώ".
Και έτσι ηρέμησα...
και αισθάνθηκα ζωντανός.
Και, ξαφνικά, ως εκ θαύματος,
άλλαξα!
Τώρα γνωρίζω πως δεν μπορούσα να αλλάξω πραγματικά έως ότου δεν βρισκόταν κάποιος που θα με αγαπούσε,
είτε άλλαζα είτε όχι!...
