Τρίτη 21 Μαρτίου 2017

21 Μάρτη 2017 Παγκόσμια ημέρα Ποίησης:

21 Μάρτη 2017  Παγκόσμια ημέρα Ποίησης: “Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως”… Σπαράγματα ποιητών:
-“Ποίηση, ω αγία μου- συγχώρεσέ με” (Ο. Ελύτης)….
-«Τα ποιήματα είναι οι προσευχές εκείνων που δεν πιστεύουν»(Χέρτα Μύλλερ)
-Γράφει ο Κωστής Παλαμάς: «Δυο φορές πρέπει να τα διαβάζουμε τα ποιήματα, τη μία για τη μουσική τους, την άλλη για το νόημά τους»
-Η ποίηση σε χαλεπούς καιρούς:
-“Σ’ αυτούς τους χαλεπούς καιρούς που «περίλυπο το σύμπαν και οι λαοί ηττημένοι», οι ποιητές πενθούν τις μέρες και τις μέρες που έρχονται, δεν είναι οι μέρες, οι ψυχές τους είναι… Λοιπόν, μπροστά μας έχουμε θανάτους/ πέσαμε σε κακούς καιρούς και μέρες οργισμένες/ τρικυμισμένο μας αρπάει το χωματένιο πέλαγος.” (Β. Λεοντάρης)
… Γι αυτό:
-«Ανάβω στίχους για να ξορκίσω το κακό στη χώρα…. Με την ελπίδα μιας στιγμής μας χρέωσαν όλο το μέλλον» (Γιάννης Ρίτσος)….
-«Ετούτη η άνοιξη έχασε πολύ αίμα
Άνοιξη όλο καρδιά
Άνοιξη όλο ξεκίνημα
Ετούτη η άνοιξη πληγώθηκε βαριά
- νιότη μας έχασες πολύ αίμα…» (Βύρων Λεοντάρης)
… Μετά τις τόσες πληγές (μας), ας προστρέξουμε στον Καβάφη μπας και τις επουλώσουμε με τα «φάρμακα της ποιήσεως»:
“… Εις σε προστρέχω Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάπως ξέρεις από φάρμακα,
νάρκης του άλγους δοκιμές, εν Φαντασία και Λόγω.
… Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε- για λίγο- να μη νιώθετε η πληγή”…
… Αλλά, όπως γράφει στον «Επίλογό» του ο Μανόλης Αναγνωστάκης:
«Κι όχι αυταπάτες προπαντός.
Το πολύ πολύ να τους εκλάβεις (τους στίχους) σα δυο θαμπούς
προβολείς μες στην ομίχλη/ σαν ένα δελτάριο σε φίλους που λείπουν
με τη μοναδική λέξη: ζω.
“Γιατί”, όπως πολύ σωστά είπε κάποτε κι ο φίλος μου ο Τίτος (Πατρίκιος),
“Κανένας στίχος σήμερα δεν κινητοποιεί τις μάζες
κανένας στίχος σήμερα δεν ανατρέπει καθεστώτα”….»….
… Γιατί:
“…Ο καθείς πια γνωρίζει πως από καιρό τώρα
– και προπαντός στα χρόνια τα δικά μας τα σακάτικα-
είθισται να δολοφονούν τους ποιητές….” (Ν. Εγγονόπουλος)
… Κι όπως παραθέτει ο Σεφέρης μεταφράζοντας Χέλντερλιν:
“… και οι ποιητές τι χρειάζονται σ’ ένα μικρόψυχο καιρό;”
Και ο Μαγιακόφσκι:
“Ο ποιητής μένει πάντοτε χρεώστης/ απέναντι στον κόσμο/ πληρώνει πάντα τόκους και υπερημερίες/ για τον πόνο των ανθρώπων”.

Αγαπημένες Σκέψεις

...