Τετάρτη 19 Οκτωβρίου 2016

Τομ Ρόμπινς, Ο χορός των εφτά πέπλων (απόσπασμα από το Πρελούδιο)


Αυτό είναι το δωμάτιο με την ταπετσαρία της λυκομάνας. 

Το μοτέλ των μανιταριών, που κάποτε νομίζατε πώς είναι ένα λαϊκό παραμύθι, ένα ηλίθιο, απαρχαιωμένο επαρχιώτικο φούμαρο.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου γεννήθηκαν οι σοφότεροι πρόγονοί σας, ό, τι κι αν είστε- χριστιανοί, Άραβες ή Εβραίοι.

 Το πλαστικό που είναι στρωμένο κάτω είναι ιερό. Παρακαλώ, βγάλτε τα παπούτσια σας.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου επινοήθηκε η μουσική σας. Προσέξτε το τύμπανο που είναι καρφωμένο στην ταπετσαρία της λυκομάνας, πάνω από το γωνιακό νεροχύτη όπου η αμαρτωλή σύζυγος έπλυνε το μεταξωτό σλιπάκι της, εξετάζοντάς το κάτω από το γαλάζιο φως της επιγραφής ΠΛΗΡΕΣ που αναβόσβηνε ύποπτα στο αμυδρό φως της αυγής.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου οι σωλήνες των οχετών ήπιαν το φεγγαρόφωτο. Αυτό είναι το δωμάτιο όπου τα βρύα έκαναν σιγά σιγά το θησαυρό να σωπάσει.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου είχε θαφτεί το Βαμμένο Ραβδί, όπου η Πορφύρα ήταν τυλιγμένη στον λατρευτικό της πάπυρο. Οι εραστές αλλάζουν το παλιό τους δέρμα μέσα σ΄ αυτό το χωμάτινο δωμάτιο, το αλλάζουν σαν τα ερπετά.
Αυτό είναι το δωμάτιο όπου η Ιεζάβελ έβαψε τα βλέφαρά της με την τραγική λάμψη της ιστορίας, το δωμάτιο όπου η Δαλιδά έκανε εξάσκηση για να πάρει το δίπλωμα της αισθητικής, το δωμάτιο όπου η Σαλώμη έριξε το έβδομο πέπλο καθώς χόρευε το χορό της έσχατης κατανόησης με τα κοκαλιάρικα πόδια της.

Αγαπημένες Σκέψεις

...